Podstawowe zagadnienia, jakimi  zajmuję się  w  pracy naukowej wiążą się  z  wykorzystaniem technologii  informatycznych w kształtowaniu przestrzeni. Szczególnie interesujące są narzędzia cyfrowe wspomagające podejmowanie decyzji w ramach operacji Geodesign. Wiąże się to z analizą stanu przestrzeni, wykonaniem symulacji określonego przekształcenia i oceną wpływu przekształcenia na środowisko. Analiza, symulacje i ocena przeprowadzane są w środowisku cyfrowego modelu przestrzeni.

Oto przykład zagadnień, które można analizować, symulowac i oceniać:

	Widok z góry Wdżar na "Basen Zbiornika Czorsztyńskiego" - obszar studialny projektu naukowego "Planowanie przestrzeni o wysokich walorach krajobrazowych przy użyciu cyfrowych analiz terenu wraz z oceną ekonomiczną". Mapa widoczności elementów podnoszących (kolor zielony) i obniżających (kolor czerwony) wartości krajobrazu.
	A gdyby wybudować w tym miejscu coś dużego?

 

Na polu tych badań wiodącym przesłaniem jest opracowywanie jak najdoskonalszych narzędzi dla wspomożenia podejmującego decyzję a nie wyręczenia go. Podstawowe założenie jest takie, że ekspert nie zostanie wykluczony z procesu decyzyjnego, ale może być wyposażony w systemy ułatwiające dostęp do informacji, zmniejszające nakład pracy przy analizach i symulacjach, podnoszące jakość materiałów i danych a przede wszystkim minimalizujące poziom subiektywizmu przy podejmowaniu decyzji.

Problem subiektywizmu przy podejmowaniu decyzji jest kluczowy. O wadze tego problemu przekonały mnie niegdyś blisko siebie występujące 2 sytuacje. W pierwszej, pracując nad wykładem z przedmiotu Interakcja człowiek – komputer zobaczyłem ten obrazek:

Szachownica Adelsona

Na tym obrazku pola A i B mają ten sam kolor, jasność, nasycenie. Mózg przetwarza tak to co widzimy, że nie możemy uwierzyć w to złudzenie. Jeśli ktoś nie wierzy może sobie sprawdzić wartości RGB = 106, 106, 106.

O drugiej opowiadał mi kiedyś Carl Steinitz. W ramach pewnych badań percepcji wybrano dwie grupy ludzi zajmujących się zawodowo różnymi aspektami krajobrazu. Byli tam architekci krajobrazu, inżynierowie środowiska, specjaliści od turystyki, geomorfolodzy itp. Obie grupy pojechały autobusami na wycieczkę przy czym jedna grupa pojechała drogą, która pięła się pod górę ukazując coraz to bardziej rozległe i zachwycające krajobrazy. Na przełęczy był krajobraz najbardziej fascynujący przy którym autobus zatrzymał się by można było się pozachwycać po czym przejechał przez przełęcz, za która zaczął się las. Druga grupa jechała połowę wycieczki przez las drogą pnącą się w górę. Las kończył się przed przełęczą za którą roztaczał się bardzo ładny widok, przy którym autobus zatrzymał się na chwilę. Dalej krajobrazy już nie były takie piękne gdyż zjeżdżali coraz niżej i coraz mniej było dalekich widoków.

Pierwsza grupa oceniła wysoko krajobrazy znajdując się przy drodze i nie przeszkadzało im, że połowę wycieczki jechali przez las. Wrażenia z pierwszej połowy nie zatarły się. Druga grupa nie widziała niczego nadzwyczajnego w krajobrazach. Bardzo długo jechali przez nudny las. Był w prawdzie jeden ładny widok, ale pozostałe już nie zachwycały. Ocena całkiem różna dokonana przez podobnej klasy ekspertów. Obie grupy jechały tą samą drogą tylko w różnych kierunkach. Bez odpowiednio opracowanych danych ekspert sam siebie nie może być pewien.

Do chwili obecnej badania te zawężone są do wizualnych aspektów krajobrazu.

Poniżej mój dorobek w postaci publikacji, projektów badawczych, ekspertyz naukowych.